Tsitsikamma

Na het ontbijt schoven we de koffers weer in de eigenlijk iets te kleine achterbak van onze Mercedes. Zo tegen achten leverden we onze sleutels van de huisjes in bij de poort. We gingen, voordat we naar Tsitsikamma zouden rijden, nog twee lusjes in het Addo olifanten park maken.
De twee routes leverden niet al te veel spektakel. Veel wrattenzwijnen, bokkies, olifanten en wat vogeltjes. Het mooiste was een struisvogel mannetje, die vanuit de verte onze richting uitliep en rustig voor de auto de weg overstak. We reden rustig naar de poort.
Omdat er uit de beschrijving was geconcludeerd dat we weer 2 dagen self service tegemoet gingen, reden we eerst naar de Kwik Spar van Colchester om boodschappen voor die 2 dagen in te slaan. Eenmaal barbecue en eenmaal tonijnsalade voor het avondeten. Het waren best wel een hele hoop artikelen die we tussen onze andere spulletjes moesten wegwerken. Cees had geopperd alles in de ruimte voor de reserveband te stoppen. Voor de Spar werden dus eerst de koffers er uit gehaald en de boodschappen onder de klep van de reserveband gestopt. Het werd een beetje extra duwen, maar het lukte.
We gingen voor het rijden eerst een bakkie doen bij het restaurant naast de Spar. Dat werd voor ons weer een (free) Wi-Fi momentje. Mail bekijken, blogs uploaden, communicatie over een afgezegde Tubing bij Tsitsikamma, de rekening (?) aan Famed van de tandarts! We besloten hier buiten koffie ook maar een lichte lunch te nemen, hoewel we voor onderweg ook wat pie's hadden gekocht.
Voor de rit naar Tsitsikamma nam Cees Jan het stuur weer over van Marja. Het was min of meer één rechte weg. We behoefden alleen de N2 te volgen tot net voorbij de Storms River. Na iets meer dan 200 km waren we op de plek van bestemming.
Onderweg was het landschap veel groener dan we in de voorgaande twee weken gezien hadden. De rivieren waren goed gevuld. Er was hier duidelijk meer regen gevallen.
We reden ook een meer bewolkt gebied binnen, maar bij aankomst van het park begon de zon toch weer volop te schijnen. Na in lijn inchecken (uitdelen van invulformulieren aan automobilisten) bij de ingang van het park reden we naar de receptie om te betalen en de sleutels van de huisjes op te halen. We verlieten de veel te dikke jongere man achter de balie om de huisjes nummer 18 en 19 te zoeken.
We daalden hiervoor nog een flink stuk af richting zee, alvorens we onze huisjes tegen kwamen. Ze lagen iets tegen een helling. Aan de andere kant van de weg bevond zich een camping met. Dat vonden we een heftig plekje zo aan de winderige kust met zijn woeste branding. Na het uitladen van de auto namen we eerst een kopje thee, waarna we ons te voet naar de informatie balie en het restaurant begaven. Restaurant? Ja, er was dus wel een restaurant met een winkeltje. We hadden eigenlijk niet al het voedsel hoeven mee te slepen.
We liepen over de camping langs de kust. Het was mooi de woeste branding, de golven die zich op de rotsen stortten. We hadden een ontmoeting met een eerste beestje. Een otter? Nee het leek meer op een marmot. Het was een dassie, die we iets later meer en meer tegen kwamen.
De informatie balie had niet veel informatie toe te voegen aan wat we al hadden. Het restaurant zag er wel goed uit, maar we waren al voorzien voor twee dagen. Dus liepen we verder voor een kleine wandeling naar de hangbruggen. Het was een extra kilometer die we moesten afleggen maar wel met pittig klim- en daal-werk. Intussen was het wat gaan betrekken. Zouden we het droog houden? We hielden het in ieder geval tijdens onze wandeling nagenoeg droog. Er vielen enkele druppels, maar dat mocht geen naam hebben. Het was leuk om die 77 meter lange hangbrug over te steken. Ondanks dat ie redelijk stabiel gebouwd is schommelde die lekker heen en weer. Via twee kleinere hangbruggen wandelden we terug. Onderweg nieuwsgierig gadegeslagen door vele dassies. Verder bood de wandeling mooie uitzichten op zee en ook de kloof in van de Storms River.
Teruggekomen nipten we een drankje en werden de voorbereidingen getroffen voor de barbecue. Ondanks dreiging van regen wilden we die laten doorgaan.
We konden de barbecue bijna helemaal voltooien, alleen het laatste vleespakketje moest haastig binnen gehaald worden aangezien het echt begon te plenzen. Het vlees was vrijwel gaar, alleen een paar stukjes werden nog verder gegaard in een pannetje. We aten het samen met de salade gezellig op aan het barretje dat aan het keukenblok grensde.
Na de koffie was het al weer donker, dus tijd om languit liggend op bed te luisteren naar de hevige wind en het gebulder van de zee.