The Planet of the Apes

In alle vroegte kwam Annemieke bij ons langs met een apen alarm code rood. Een aap was langs haar de openstaande deur ingelopen om wat te shoppen in huize Rotgans. Hij was een echte kenner van het interieur, want al snel was hij in de keuken. Intussen had Annemieke Cees gealarmeerd. De aap liep door naar de badkamer, hetgeen dood spoor voor hem betekende. Cees realiseerde zich dat een angstige aap gevaarlijker is dan een aap die gewoon lekkere trek heeft. Met een ferme (denkbeeldige) handdruk namen ze afscheid van elkaar. De aap nam de benen. De schade was waarschijnlijk slechts één peentje.
We moesten dus even goed opletten en deuren dicht houden. Ook wij kregen bezoek, maar omdat de deur dicht zat beperkte het best wel grote exemplaar zich tot het vanaf de terrastafel brutaal naar binnen gluren. Voor Marja een mooi fotomomentje. Apetrots!
Op enig moment vond, waarschijnlijk de leider van de gang, het genoeg. Hij ging boven op de schoorsteen van een verderop gelegen huisje zitten en uitte een aantal kreten. Eén voor één verzamelden de leden van zijn groep zich en verdwenen daarna de bosjes in naar het dal.
Hierna achtten wij het veilig genoeg om toch buiten te gaan ontbijten, hoewel we de omgeving toch wel in de gaten hielden. Na een goed ontbijt waren we klaar voor een tweede dag hiking. Devils Hoek en Vemvaan Valley hadden we voor vandaag bedacht.
We waren toch enigszins ontdaan door het apen verhaal, waardoor het vertrek wat stroef verliep. Bij de eerste stappen naar beneden bemerkte ik dat ik mijn bergschoenen nog niet had aangedaan. Even terug naar de hut. Daarna mistte Annemieke haar horloge nog en bedachten we dat we vergeten waren ons aan te melden in het Hiking logboek. Enfin, toen dat allemaal weer Recht gekomen was, konden we gaan lopen.
Het was een mooie tocht, waarbij we eerst voor route Vemvaan kozen. Na een redelijk vlak aandoend parcours moesten we vlak voor Vemvaan even stijl klommen. Hierna daalden we af naar een sloom stromend beekje met wat watertjes. Annemieke koos hierbij voor een alternatieve route.
Daar hebben we wat gedronken, appeltje gegeten, insecten gered van de verdrinkingsdood en wat zoetwater kreeftjes gefotografeerd. Als je even rustig ging zitten zag je aardig wat kreeftjes tevoorschijn komen.
We klommen uit het valeitje en liepen een stuk terug tot we bij een afsplitsing kwamen naar Policeman's Helmet. Deze rotspunt lag niet veel hoger vanaf het punt waar we stonden. Een uitgelezen mogelijkheid om 'm aan te doen? Na korte discussie kozen we voor de Helmet, ook al omdat je van het hoger gelegen punt van mooie uitzichten zou kunnen genieten.
De route op zich was goed te doen. We maakten onderweg nog een aantal vogel hits en Cees zag aan de zijkant van het pad een adder-achtige slang wegkruipen. We liepen door tot onder de Helmet. Daar moest nog pittig klimwerk verricht worden om daadwerkelijk naast de Helmet te komen. Ik was de enige die daar zin in had en het dus ook ging doen. Met af en toe grote stappen en langs een half vergaan trappetje kwam ik boven aan. Na een paar foto's, panorama kiekjes en het aanraken van de rots (voor het gevoel), klom ik weer naar beneden.
We liepen terug al speurende naar vogeltjes. Ook probeerden we een leeuwenkop die Cees in de vorm van een rots had ontdekt te herontdekken. Met de verrekijker kon ik hem uiteindelijk ontwaren.
Al naar beneden lopend hoorden we de kreten van een aap. Met nog het verhaal van die ochtend in het hoofd werd er angstig rondom gekeken. Waar zouden ze zitten? Uiteindelijk zag Cees 'm door zijn kijker. Heel hoog en ver op zijn apenrots zat hij ons in de gaten te houden.
Er werd ook nog in een flits een soort marmot gesignaleerd, die een rotsspleet inkroop. Hij kwam echter niet meer naar buiten voor een mooie foto-shoot ;-(
We liepen door tot de splitsing naar de Devils hoek. Aangezien we al de Helmet hadden gedaan besloten we terug te keren naar Thendele. Na nog wat ijskoud water uit de fles met bevroren water, die ik 's ochtends had meegenomen, en een boterhammetje, legden we de laatste kilometers af naar het kamp.
Het was weer een prachtige wandeling geweest.
Na het afmelden in het hikers logboek, rustten we even lekker uit. Verder naar de avond toe veranderde het weer, het raakte meer bewolkt en de zon verdween. Het werd zelfs een beetje frisjes, zodat we ook weer eens wat kleding aan konden trekken die tot nu toe geen kans had gekregen.
Annemieke maakte voor het avondeten en pan spaghetti. Het waren niet de meest ideale kookomstandigheden. Bij haar deed maar één van de twee pitten het. De sauspan was net groot genoeg. De spaghetti werd dus in ons huisje klaargemaakt.
Het werd toch een heerlijk maaltje met een lekkere salade vooraf. Ondanks de koude konden we toch buiten zitten! Dankzij het vuurtje in de braai. Cees had houtblokken gekocht in het winkeltje. We zaten er gezellig omheen met de borden op schoot.
Toen het vuur bijna gedoofd was, doofde bij ons ook langzaam het vlammetje.