Pilanesberg

De wekker ging om half 6. We zouden om 6 uur weggaan om zo'n 160 kilometer verderop in Pilanesberg te gaan ontbijten. Pilanesberg is een reservaat, waar Ria en Bill regelmatig komen. Als je geluk hebt kan je aardig wat Big 5's toevoegen aan je bucket list.
Dus na het afgaan van de wekker konden we rustig opstaan, beetje poedelen en op weg gaan.
Ik snoot nog even de neus, na vliegverplaatsingen heb ik altijd wat meer last van verstopte neusgaten. Helaas bleek een adertje (onder het gras ;-) in mijn neus wat zwakjes want het brak en het bloed spoot naar buiten. We vertrokken dus een half uur later, voordat het bloeden onder bedwang was mede door een pak ijs van Ria in mijn nek en de hulp van Marja. Mijn dochter schijnt ook iets met bloedneuzen te hebben. Sorry van die foute gen ;-(
Toch nog vroeg reden het complex af. Het was weer een mooie dag. Dat vonden ook veel bikers op hun vrije zaterdag want in het begin van de rit, in de buurt van Johannesburg, zagen we veel race fietsen en mountain bikes. Het terrein was behoorlijk geaccidenteerd, dus uitdaging genoeg.
Na een best wel lange rit langs heuvelachtig, vlak en aan het eind bergachtig gebied kwamen we bij een complex aan met huisjes en een restaurant. We kozen op het terras een gezellige, ronde tafel uit om daar ons ontbijt te gaan nuttigen. Er liepen bedienden rond om koffie en thee in te schenken en om lege borden weg te halen. Het ontbijt kon je bij het buffet halen. Lekker bruin brood, gebakken eitje of omelet met allerlei ingrediënten, worstjes, allerlei beleg. Verder kon je het aanvullen met zoete broodjes en ook veel fruit.
We keken vanaf het terras het park in en konden na een tijdje zebra's zien bij het water en even later verderop, met de verrekijker, een olifant. We moesten maar eens het park ingaan ;-)
We reden naar de ingang van het park waar Ria en Bill de tickets kochten. Daarna reden we vol spanning wat komen ging naar binnen, de vriendelijke bewaker van de ingang groetend.
Hierna werden onze verwachtingen in een aantal stapjes volkomen overtroffen. We zagen eerst aan de overkant van een meer enkele hippo's staan. Er liep ook een olifant en wat bokkies. Prachtig was het. Maar het werd almaar mooier: her en der loslopend grut, overstekende giraffen, wilde beesten, gazelles.
Bij een eerste uitkijkpost gingen we naar het half opgevreten kadaver van een Hippo turen. Er waren kort er voor leeuwen geweest, die lekker aan hun prooi hadden zitten eten. Ze kwamen niet terug en lagen waarschijnlijk ergens in de schaduw uit te buiken. Na een pakje drinken reden we verder.
Op een gegeven moment zagen we links een meer liggen, dat we zeker niet links lieten liggen. Er was ook een uitkijkpost bij gemaakt. Van daaruit had je een prachtig gezicht op het meer waar ontzettend veel olifanten lekker aan het badderen waren, giraffen kwamen drinken, spring bokkies rond liepen. Er liepen ook wrattenzwijnen en wat al niet meer. Er lag zelfs een krokodil langs de kant. U begrijpt dat we daar niet snel afscheid van konden nemen. Toen we weggingen waren we nog als enige in de hut aanwezig.
Op het parkeerterrein hoorden we flink wat gekraak aan de andere kant van het hek. Aan de andere kant stond een kleine kudde olifanten lekker grote takken af te breken. Ze liepen richting uitgang van het parkeerterrein. Ze stakende weg over, die we zouden moeten nemen om onze rit voort te zetten. Vanwege deze blokkade wachtten we dus maar even met het vertrek, aangezien er toch behoorlijk grote exemplaren tussen zaten ;-)
De volgende stop was bij een restaurant, dat ook uitzag op een grote vlakte. Er was wel een poel bij waar regelmatig veel beesten komen drinken, maar de poel was nagenoeg droog vanwege het maandenlang uitblijven van grote hoeveelheden regen. Buiten de lekker koele biertjes en appetizers werden we geamuseerd door enkele vogels en een aap, die probeerde patat en hamburgers te jatten. Eigenlijk gaven we de aap wel gelijk, het rook erg aantrekkelijk.
Hierna zouden we nog bij één uitkijkpunt gaan kijken. Bill reed nu voorop. Onderweg werd nog een aantal keren gestopt, om nog enkele beesten te vereeuwigen. Bij het uitkijkpunt moesten we wel lang wachten op de damesauto. Bill kon ook geen contact krijgen met Ria aangezien hij geen bereik had. Ze arriveerden wat later. Ria had tijden het uitkijken naar dieren een blok beton niet gezien (low bridge) en er hard tegenaan gereden. De dames werden als het ware gelanceerd. De linker voorband was gescheurd en Ria zei dat de auto niet meer goed stuurde. Bill verwisselde snel de band en aangezien Cees Jan al had geconstateerd dat er bij het uitzicht punt niet veel te zien was, besloten we direct naar huis te rijden. We zouden niet al te snel kunnen rijden, aangezien de reserve band maar 80 km/uur toeliet.
Het was intussen al wat later in de middag geworden, het zou dus een late thuiskomst worden. Bill reed de gekwetste auto en zou nog enkele maken uitstappen om de band te controleren. Het linker voorwiel bleek ook lichtelijk schuin te staan..
Het was al flink donker toen we in Brentwood Estate aankwamen. De laatste kilometers hadden we zelfs stapvoets gereden, aangezien de buiten laag van deze lichter, smallere thuisreis band los begon te raken. Maar we hadden het gered.
We begonnen laat aan de BBQ, maar een paar speciale wijntjes, de heerlijke salades, boerenworst, malse biefstuk smaakten voortreffelijk. Ook ons bed voelde heerlijk ;-)