Hiking
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
13 November 2015 | Zuid-Afrika, Thendele
Tijdens het ontbijt werden de eieren met spek gebakken op het camping gasje van het huisje. Later op de dag, toen het licht uitviel en er dus ook niet elektrisch gekookt zou kunnen worden, begreep ik dit gasje. Het was een mooi alternatief voor de twee elektrische kookplaatje in de keuken.
Hierna prepareerden we ons voor een tocht naar de Gorge. Het was een tocht, die Marja en ik zo'n 30,5 jaar geleden ook al een keer gemaakt hadden met Ria en Bill.
Toen we vertrokken hadden we allemaal een rugzak, boterhammen voor onderweg en veel water. Marja had op laatst nog 1,5 liter in haar rugzak gestopt. Dat bleek later een goede zet (dank aan Annemieke).
Het was een mooie tocht. Indrukwekkend was het om langs die hoge rotspartijen te lopen. Overweldigend dat Amfitheater, grappig de Police Helmet! Door het droge weer waren er niet overdreven veel bloemen en planten in bloei. Maar de vegetatie was prachtig.
De warmte speelde de dames wel parten. Ze hadden regelmatig een pauze momentje ergens in de schaduw van bomen. Ne een Slokje water kon er weer worden verder gegaan.
Na 2,5 uur bereikten we volgens insiders het eindpunt van de wandeling. Marja en ik misten nog wat: Ladders waar we toentertijd tegen op waren geklommen en een poeltje waar we met Bill in gedoken waren. Ik kon dus niet rusten voordat ik nog wat verder was gelopen. Volgens een insider was het moeilijk door de droge bedding met vele stenen. Het viel reuze mee. Cees Jan liep mee. Ik vond de poel, waar we 30,5 jaar geleden in gepoedeld hadden. Tegenwoordig is het verboden, omdat het water van het stroompje verderop ook als drinkwater wordt gebruikt. De poel was wel een foto momentje waard. Ik zal de foto thuis gaan vergelijken met die van jaren her. Verderop was de ladder zichtbaar. Ook van die tijd herinnerde ik me dat we wel even naar boven waren geklommen, maar dat het daarna vrijwel onmogelijk was verder te gaan. Erg stijl! Cees en ik liepen terug naar de dames. Na nog wat gegeten te hebben, onder ander zeer droog brood met kaas ;-( aanvaarden we de terugtocht. Af en toe schoof een wolkje voor de zon, maar over het algemeen scheen de zon scheutig op onze hoofden.
We redden het net met ons water en tegen kwart voor drie konden we ons afmelden bij het wandelboek van de receptie. Daar hadden we ons ook in de ochtend gemeld om aan te geven dat we onderweg waren, met hoeveel, welke kleur rugzak we hadden en waar we naar toe gingen. Er was hiervoor een kastje met afsluiting gemaakt (apen?), waarin betreffende registers lagen.
We dronken op het terrasje voor het huisje wat water, lemon limonade en daarna wat biertjes om bij te komen.
Hierna moest er nog gewerkt worden: wasje om laatste deel van de reis onderbroeken te hebben, blog bij werken.
Het licht viel nog even uit, waarna we moesten verzinnen hoe het eten te gaan bereiden. Het was gelukkig niet nodig omdat de elektriciteit snel hersteld was.
Toen wij laatst in St. Lucia aankwamen werd er verteld dat de hele avond en nacht het licht niet gewerkt had. Lastig, want daardoor konden ze ook niet douchen e.d.
Ondanks dat het licht nog één keer uitviel kon Marja toch een verrukkelijke Tikka Massala met heerlijk chutney op tafel zetten. We konden gaan genieten van een Dinner by Candle Light met uitzicht op de contouren van de Drakensbergen. Koninklijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley