Hippo Town

Na het ontbijt gingen we eerst naar de Mc. Kenziestreet om te gaan kijken voor een rugby shirt van de Springbokken voor Cees Jan. We liepen via wat andere straten en kwamen redelijk goed uit. Maar eerst moesten er wat toeristische stalletjes, onder één dak geplaatst, langs gegaan worden. De dames kochten wat snuisterijen. De verkoopsters hieven hierbij spontaan een lied aan ;-)
Bij de sportwinkel hadden ze niet de wedstrijdshirts, maar wel een officieel T-shirt die Cees wel aardig vond. Na deze aankopen, dronken we een kop koffie bij een praatgrage jonge zuid Afrikaan. Vanaf restaurant Baraca liepen we rustig terug naar het hotel. We hadden besloten een stuk verder naar het strand te gaan, naar Cape Vidal. Er werd nog overwogen snorkels te huren, maar we dachten dat het wellicht daar ter plekke wel zou kunnen. Op weg er naar toe liepen we Al snel tegen een hefboom aan met aanduidingen over een Crocodile park. Da's fout dachten we, dus bogen we rechts af, maar kwamen op de Main beach terecht. Dat was niet de juiste plek, dus Terug maar.
Om Cape Vidal te bereiken moesten we wel degelijk door de slagbomen en het game reserve iSimangaliso Wetland in. Het kostte weer wat papierwerk, autonummer, driver licence, om er in te komen. We dachten dus naar een toeristisch strand resort te rijden, maar zaten nu weer om ons heen te kijken naar beestjes.
Op weg naar de kaap deden we nog twee uitkijkpunten aan. Bij de eerste was niet veel te zien, een vogeltje en wat aapjes. Wel handig was dat er een nog aardig toilet voor dames en heren was. De aandrang was weer groot. We verlieten deze Hide, een gemuteerde spoelbak voor het toilet achterlatend ;-(
De twee schuilhut zou ons moeten brengen aan een groot meer. Het grote meer was door de grote droogte veranderd in een grote zandvlakte. Het water was vrij ver verwijderd van onze uitkijkpost. In de verte konden we hippo's zien en een krokodil?
We reden verder naar kaap Vidal. De laatste kilometers leidden ons door een bebost duinlandschap. Het was erg mooi. Marja parkeerde de auto in de schaduw van een grote boom. Het was een mooi plaatje, zoals we tussen een bomenrij naar de azuurblauwe zee stapten. Er liepen ook wat apen rond, die lijk aasden op achtergebleven eetresten of andere losliggende zaken.
De zee was rustiger qua stroming, dan gisteren. Je kon rustig wat verder in zee gaan zonder het gevoel te hebben te worden weggetrokken.
Maar er stond wel een stevige bries van een windkracht 5,schat ik zo. We werden een klein beetje gezandstraald. Alles wat je op de grond zette veranderde in een berg zand.
De wind was ook gaan bladeren in een op de grond liggend boek. Hierbij waren de Nerven van de bladzijden dichtgeslibd. Het boek kon je niet meer dicht slaan. Eerst moest het zand bladzijde voor bladzijde verwijderd worden.
Zo werd ook mijn rugzak met verrekijker en fototoestel geteisterd door de kleine zandstorm. Die moesten later die middag weer grondig ont-zand worden.
Op het strand lagen kleurige sponsjes en kleine kwalletjes met enorm lange tentakels. We hadden er bij het bij het badderen geen last van.
We gingen bijtijds terug, omdat we om vier uur een boottocht hadden besproken en we er op tijd wilden zijn én ons ook nog even wilden voorbereiden. De terugtocht ging vlot, zodat we iets meer tijd hadden dan gedacht. Even douchen, zand overal uithalen, even bij het zwembad liggen!
We waren op tijd bij de aanlegsteiger van de rondvaart boten en bootjes. Een aardige jongen wilde wel op de auto's passen, zodat we zonder zorgen aan de reis konden beginnen ;-)
Er stonden al veel mensen te wachten. Later bleek dat ze over een aantal boten werden verdeeld. Intussen was de lucht gaan betrekken. In de verte begon het te onweren. Bliksems!
Ook de lucht rondom ons begon te betrekken.
Toen wij de boot op gingen kozen we toch voor het bovendek. Een gok gezien de weersomstandigheden, maar we hadden wel mooi uitzicht.
Het begin was goed met een paar gespotte vogels voor ons vogelboekje en een krokodil. We voeren een brug onderdoor, die aan de onderkant helemaal vol zat met zwaluwnesten. De zwaluwen cirkelden om ons hoofd.
Hierna kwamen we regelmatig groepjes nijlpaarden tegen, die in het water lagen te hydrateren. Er werd bij de Hippo's veel stilgestaan en uitgebreid uitleg gegeven. Voor ons vieren, een beetje verwend met al onze 'hits', mocht men lekker doorvaren. We hadden tevoren ons te rijk gerekend en gedacht dat we een enorm aantal vogels zouden spotten. Dat kwam niet uit!
Het bleef wel nagenoeg droog. Op de heenweg voeren we tegen de nog steeds straffe wind in. Hierdoor was het zelfs moeilijk de verrekijker of bij Cees jan de telelens stil te houden.
Buiten wat loslopende reigers, een buffel, visarenden, wouwen e.d. Werd het dus niet echt spektakel voor ons. Maar het was een leuke tocht. Aan het einde, het liep tegen zessen, begon de zon steeds lager te zakken hetgeen wat mooie plaatjes opleverde. Althans, dat moeten we thuis nog eens rustig bekijken.
Nadat we de fooi voor de bootsman in een verkeerde pot ( bij vrouw die dranken verzorgde) hadden gegooid, verlieten we de boot. Nog een laatste kiekje van de zonsondergang..
We hadden intussen bedacht gelijk maar te gaan eten en zo belandden we weer op het terras van Ocean Basket. Het dreigde nog steeds in de lucht. Zittend op het terras konden we aan de overkant van het estuarium enorme lichtflitsen zien. Het was een waarlijk visueel feest. Het druppelde ook een klein beetje, maar met wat schuiven konden we allen droog zitten.
Ik nam weer prawns and king klip, Marja had dit keer zalm en voor zwager en schoonzusje waren er de gecombineerde menu's .
Thuis namen we nog een drankje op het balkon. Het regende af en toe licht. Een beneden buurman rende op eens opgewonden naar zijn kamer om zijn camera te halen. Er stonden buiten aan de overkant Hippo's te grazen. U begrijpt dat we binnen enkele seconden ook beneden waren.
Aan de overkant stonden inderdaad 2 nijlpaarden heerlijk te grazen. Er Stond wel politie bij om mensen te waarschuwen en op afstand te houden. Er werden flink wat foto's genomen, die even later in de lounge (sterke Wi-Fi) werden doorgezonden naar het thuisfront.
Het was weer een bijzondere dag.